Nie będę pisać kolejnej recenzji filmu „Her” reżyserii Spike Jonze, jest ich sporo w internecie. Zresztą nie ma co czytać zbyt wiele, lepiej obejrzeć, przeżyć tą historię. Kuriozalną ale niestety chyba realną i dość bliską wizję naszej przyszłości, w której poczucie samotności, niemożności bliskości z drugim człowiekiem jest efektem postępującej cyfryzacji i wirtualizacji naszego życia. Ta przerażająca historia dzieje się w przepięknej scenerii. Tak jakby miała ona łagodzić, wydelikacać przekaz filmu. Ubrania, fryzury czy telefon w stylu vintage jakby z lat 70’tych, choć jest to przyszłość. Urzekające kolaże słodkich, pastelowych plam i dużo światła w biurze, w którym pracuje nasz bohater. Wreszcie przestronny, dość pusty apartament w którym mieszka z dużymi oknami do ziemi, pięknym widokiem na niekończące się miasto i dużą ilością miejsca na wirtualne wizualizacje. W tym wszystkim wielki monitor komputera. Jak dla mnie fantastyczna inspiracja kolorystyczno, modowo, wnętrzarska, pomijając oczywiście bardzo poruszającą treść samej historii.

Źródło zdjęć